“เรามาอาศัยในประเทศไทย เราไม่ต้องการความหวังเยอะกว่านี้ แค่ได้มาทำงานก็สุดยอดแล้ว”
.
เสียงสะท้อนของ "คำน่อย" แรงงานชาวเมียนมา ที่ต้องการเพียงแค่ให้มีงาน มีรายได้ จึงต้องยอมทำทุกอย่าง ทั้งงานที่รายได้ไม่มั่นคง ไม่มีสวัสดิการใด ๆ คุณภาพชีวิตที่ต่ำกว่าคนทั่วไป หรือแม้กระทั่งการดูแลและป้องกันตัวเองให้ปลอดภัยจากโรคระบาด
.
เศรษฐกิจของตลาดคลองเตยขับเคลื่อนไปด้วย “แรงงานข้ามชาติ” จากประเทศเพื่อนบ้านกว่า 3,000 คน เป็นมดงานซ่อนตัวกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ แต่ท่ามกลางวิกฤตการบริหารจัดการควบคุมโรคระบาด พวกเขากลับเป็นบุคคลกลุ่มลำดับท้ายที่เข้าถึงความช่วยเหลือจากรัฐไทย
