| Social Agenda Article : Mass murderers |
“ชายไร้นาม – หลีกเลี่ยงอาชญากรรมเลียนแบบ” หรือข้อความรณรงค์ของกลุ่ม No Notoriety ไม่ได้หมายความว่าการทำความเข้าใจหรือพยายามค้นหามูลเหตุเริ่มต้นในทางอาชญาวิทยาจะถูกจำกัด เพราะนั่นหมายความว่า โอกาสในการป้องกันการก่อเหตุในอนาคตก็อาจถูกจำกัดไปด้วย
บทความจากงานวิจัย “Understanding Mass Murder: A Starting Point” ของ Ronald M. Holmes และ Stephen T. Holmes ตีพิมพ์โดย Administrative Office of the United States Courts ในปี 1992 ระบุ 5 รูปแบบมูลเหตุที่เชื่อว่านำมาสู่การสังหารคนมากกว่า 4 คนขึ้นไป หรือ Mass murderers
1
ฆาตกรสังหารเหยื่อจำนวนมาก มีด้วยกันหลายประเภท จำแนกโดยพิจารณาจาก จำนวนเหยื่อ เวลา สถานที่ และกระบวนการฆ่า โดยในที่นี้ อธิบายถึงการสังหารหมู่ หรือ Mass murderers
ลักษณะของการสังหารหมู่ คือ การที่ฆาตกรได้ฆ่าเหยื่อมากกว่า 4 คนขึ้นไป หรือมีเจตนาที่จะฆ่ามากกว่า 5 คนขึ้นไป (ในที่นี้หมายถึงอาจจะตายไม่ถึง 4 คน แต่ก็เรียกว่า Mass murderers เหมือนกัน) มีการใช้สถานที่ก่อเหตุแห่งเดียวหรือบริเวณใกล้เคียงกัน ซึ่งสถานที่นั้นมีความเกี่ยวข้องกับแรงบันดาลใจในการก่อเหตุ และสังหารผู้คนในเวลาไล่เลี่ยกัน หรือในเวลาเดียวกัน โดยฆาตกรประเภทนี้ มักจะฆ่าตัวตายในที่ก่อเหตุตาม บังคับให้เจ้าหน้าที่วิสามัญฆาตกรรม หรือมอบตัวระหว่างต่อสู้กับเจ้าหน้าที่
การตอบโต้ของผู้คนสำหรับเหตุการณ์สังหารหมู่ คือ ความหวาดหลัว ตื่นตระหนก เปรียบได้กับเหตุภัยพิบัติ และแสดงความโกรธต่อฆาตกร แต่จะเป็นในระยะเวลาอันสั้น หลังเหตุการณ์ผ่านไป
ภูมิหลังของฆาตกร มักมาจากการที่อยู่ในสิ่งแวดล้อมหรือบริบททางสังคมที่ไม่ดี มีความเครียดทางการเงิน ความล้มเหลวของสถาบันครอบครัว และอยู่ในวัฒนธรรมที่มีการใช้ความรุนแรง สิ่งที่กระตุ้นหรือเป็นปัจจัยที่เป็นมูลเหตุของการฆาตกรรม คือ อาวุธที่ครอบครอง วิถีการใช้ชีวิต ความสัมพันธ์ และสุขภาพจิตใจ
Mass murderers หรือ ฆาตกรสังหารหมู่ มักมีความคิดว่าตนไม่ได้รับความยุติธรรมจากสังคม และมองว่าสังคมต่อต้านเขา นอกจากจะฆ่าผู้ที่มีส่วนต่อแรงจูงใจ ก็จะเหมารวมทุกคนว่าเป็นสังคม และสังหารผู้คนที่อาจไม่มีความเกี่ยวข้องได้ (ความคิดไม่ชอบโลกและต้องการนำโลกที่เขาไม่ชอบออกไปด้วยการฆ่า)
2
Mass murderers หรือฆาตกรสังหารหมู่ สามารถแบ่งได้เป็น 5 รูปแบบ คือ
1) The Disciple ฆาตกรที่ได้รับคำสั่งให้สังหารหมู่ คือ มีผู้สั่งการ โดยเป็นบุคคลที่ให้ความเลื่อมใส เชื่อถือ และต้องการการยอมรับจากผู้ที่ตนเคารพหรือคนบางกลุ่ม สถานที่ จำนวนเหยื่อ ล้วนมาจากความคิดของผู้บงการที่ฆาตกรอุทิศตนให้
2) The Family Annihilator ฆาตกรฆ่ายกครัว โดยตัวเองอาจเป็นหัวหน้าครอบครัว และมีภาวะความเครียด มีประวัติยุ่งเกี่ยวกับแอลกอฮอล์ มีภาวะซึมเศร้า สิ้นหวังต่อชีวิต จะฆ่าผู้คนที่อยู่ในบ้านหรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแบ่งปันมรดก
3) Pseudo commandos ฆาตกรมีนิสัยชอบสะสมอาวุธร้ายแรง นิยมความรุนแรง มีความคิดแปลกแยกต่อสังคม และต้องการจะสั่งสอนสังคมให้เป็นไปตามความคิดเของเขา “teach the world a lesson” โดยจะวางแผนในการฆาตกรรมอย่างดี แต่ไม่มีเหยื่อที่เป็นเป้าหมายแน่ชัด
4) Disgrunted Employees พนักงานที่ไม่พอใจ หรือลูกจ้างที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม เช่น ถูกไล่ออก ปลดจากตำแหน่ง ได้รับความอยุติธรรม จะไปทำร้ายผู้ที่รังแกซึ่งอาจเป็นเจ้านาย และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง รวมถึงบุคคลทั่วไปที่อยู่ในสถานที่ทำงานนั้น ๆ รวมถึงคนอื่น ๆ ทั่วไป
และ 5) Set-and-Run Killers ฆาตกรที่สังหารหมู่ด้วยหวังผลประโยชน์ทางการเงินจากธุรกิจขนาดใหญ่ หรือเพื่อแก้แค้นองค์กร แต่จะแตกต่างจากฆาตกรประเภทอื่นที่จะตายในที่เกิด เพราะฆาตกรประเภทนี้จะมีการหนีก่อน
3
สิ่งสำคัญกว่าปัญหาของอาชญากรรมหรืออาชญากร คือการควบคุมไม่ให้เกิดอาชญากรเพิ่มขึ้น ดังนั้น จึงต้องทำความเข้าใจถึงแรงจูงใจของพฤติกรรมการสังหารหมู่ การเลือกเหยื่อ สัญญาณอันตรายจากคนใกล้ชิด ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ความกดดันในสังคม อาการทางจิตที่ผิดปกติ การจัดการความเครียดส่วนบุคคล หากรู้ถึงปัญหา ก็จะรู้ถึงจุดเริ่มต้นของการเกิดการสังหารหมู่ ก็จะนำไปสู่การแก้ไขตั้งแต่เริ่มต้น รวมถึงมาตรการการควบคุมอาวุธ และการลงโทษฆาตกร
ดูเพิ่ม
– Federal Probation : https://bit.ly/3boI6Rq
– https://www.ncjrs.gov/pdffiles1/Digitization/136809NCJRS.pdf
